Verslagje van rustige stage- maar feestelijke week

Hallo lieve mensen in Nederland! Vanwege de slechte internet verbinding en te kort aan tijd hebben we nog niet veel verslagen gemaakt.
Op stage is nog niet veel veranderd. Op het hele eiland is het nog rustig en zijn er weinig toeristen. We worden bezig gehouden door klusjes of oefenen op elkaar en collega’s. Buiten stage genieten we van onze tijd hier. Het is jammer dat we op onze stage dagen niet na die tijd nog wat meer van het eiland kunnen zien. Daar hebben we onze 2 vrije dagen voor.
Vrijdag avond waren we uitgenodigd om mee te gaan in de Lokobus. Dit is een soort party bus met muziek die stapvoets door Willemstad rijdt. En natuurlijk zijn de nodige drankjes aanwezig. De sfeer was heel erg leuk, en de gezellige avond/nacht eindigde in Bermuda. Zaterdag was het bij Hilda en Milou druk op stage. Er stonden meerdere behandelingen ingepland dus onze dag was zo voorbij. ’s Avonds hebben we Hilda naar boven gestuurd zodat we stiekem haar kamer konden gaan versieren met ballonnen en slingers. Rond kwart voor 12 hadden we wat visite verzameld, zodat we om 12 uur voor jarige jetje Hilda konden gaan zingen! Na een drankje in de tuin zijn we vertrokken naar Bermuda, waar het feest kon beginnen. We hebben uiteraard deze nacht haar verjaardag goed gevierd! ’s Ochtends hebben we haar wakker gemaakt met een ontbijtje op bed, en overdag gingen we naar Zanzibar Beach. ’s Avonds gingen we uiteten en daarna zijn we bij Wet & Wild geweest. Om 00;00 kon Hilda zeggen dat ze nog nooit zo’n geweldige verjaardag had gehad!
Maandag ochtend gingen we redelijk op tijd uit bed om naar de grote knip te gaan. Helaas zat het tegen met de bus.. We hadden hem net gemist en moesten dus een uur wachten. Vervolgens moesten we een uur in een warme, hobbelige en krakkemikkige bus zitten. Toen we uitstapten bleek dat we nog langer dan een half uur moesten lopen. De moed zakte ons in onze slippers, maar toen we in de verte het mooie strand zagen maakte dat alles in een keer goed. Milou is nog van een rots afgesprongen van 5 meter hoog. Verder hebben we die dag heerlijk gezwommen, gesnorkeld en gezond. Aangezien we de drama van de heenweg niet weer wilden, hebben we onze lieve buurman opgebeld om te vragen of hij ons wilde ophalen. Als tegenprestatie gingen we voor hem koken en met z’n allen gezellig eten.
Dinsdag begon de gewone stage week weer met niet heel veel bijzondere dingen. Behalve woensdag avond. We hadden weinig plannen en zaten nog heerlijk in de tuin, toen er ineens een dronken Canadese vrouw onze tuin in strompelde. Ze praatte Duits en Engels door elkaar heen, maar we konden begrijpen dat ze op zoek was naar de wc. De wc’s van Mundo Bizarro (cafe naast ons huis) grenzen aan onze tuin. Na een valpartij van de vrouw nodigde ze ons uit om met haar een drankje te gaan doen. Na lichte twijfel zijn we met z’n viertjes met haar mee gegaan.
Donderdag na stage hebben Hilda en Milou ook weer iets doms mee gemaakt. Er werd ons verteld dat we niet in onze vrije tijd kleding over het terrein mochten lopen. Maar de verleiding is heel groot omdat het gewoon te warm is voor een lange broek. Elke dag lopen we in een smal steegje, en kregen we het briljante idee om daar onze korte broeken aan te doen. Eerst stond Milou op de uitkijk en ging Hilda zich snel omkleden. Maar later toen Milou het wilde doen kwam er iemand aan. Het was iemand van Kura Hulanda die ons ontzettend hard ging uitlachen. Maar de tas van Milou stond op een muurtje, die aan de andere kant 3 meter lager was. Hilda stootte er per ongeluk tegen aan van het lachen dus stond Milou daar met haar goede gedrag. De volgende dag op stage knipoogde de vrouw naar ons en liet ze ons de kleedkamers zien.
Vervolgens kwam Nicole thuis met ontzettende dikke en donkere wenkbrauwen. Haar collega had haar wenkbrauwen geverfd en ze leek net Bert van Bert en Ernie. Ook vertelde ze dat toen haar tas buiten stond er een leguaan in was gekropen!
Ondanks alle probleempjes was het toch een hele leuke dag, en zijn we ’s avonds nog naar Bermuda geweest.
Dit was het weer eventjes tot nu toe uit het zonnige Curacao,
We proberen elke week even een verslagje te doen, maar kunnen niks beloven.
Hilda wil iedereen nog bedanken voor het verjaardagskaartje wat ze hebben gestuurd. Ze hangen trouw op het prikbord, dus er wordt elke dag naar gekeken!
Heel veel liefs van ons,
Nicole, Hilda en Milou